Dood en verderf in Manali: Renaissance 

Met de geur van hasj in mijn neus en glutenvrije nacho’s en pizza tussen mijn tanden. Helaas: dood en verderf in Manali.

Manali bestaat uit twee delen; nieuw- en oud Manali, gescheiden door een rivier. De meeste toeristen verblijven in oud Manali waar veel hostels en cafés zijn. Ergens halverwege de hoofdstraat in oud Manali is café Renaissance te vinden.

Glutenvrij Mexicaans/pizza

Google gaf al een suggestie voor dit restaurant bij mijn zoektocht naar glutenvrij voedsel in Manali. Na een teleurstellende salade de avond ervoor in een ander restaurant, ben ik klaar voor beter voedsel. Ik ben dus direct ’s ochtenda binnen gaan vragen hoe het zit met glutenvrij eten. De eigenaar claimt glutenvrije pizza’s te maken. Oh jee, oh jee, paniekstand aan. Want meel. In een oven. Hoe schoon kan het zijn?

Wanneer we die avond teruggaan om er te eten ben ik zeer gespannen, ook in Nederland zou ik dit wat griezelig vinden, dit eten, meestal gemaakt van pure gluten. Ik stel allerlei vragen en geef ook aan dat melkproducten uit den boze zijn. ‘Ah, so glutenfree and vegan.’ Yes please! Ik bestel nacho’s met champignons en mais en ben doodnerveus tot alles arriveert. Noem me een lafaard, maar pizza durf ik even niet aan. Er wordt me namelijk vertelt dat alle andere pizza’s ook in die oven gebakken worden. Interessant in dit restaurant is dat de keuken zichtbaar is door een paar grote ramen, dus wat er gebeurt is geen geheim. Ziedaar, geen steenoven, maar een grote RVS oven. Pizza is misschien toch wel iets voor een volgende keer als dit goed gaat?

Spieken

De snijplank wordt goed schoongemaakt en de eigenaar maakt mijn eten zelf klaar. Dit vertelt Marnix mij, hij kijkt uit op de keuken. Voor de nacho’s gebruikt hij verschillende soorten meel door elkaar, ik geloof rijstemeel, kikkererwt en nog iets anders wat ik niet onthouden heb. De nacho’s arriveren met een soort kaasachtige saus. Bij navraag is dat een vegan sausje, waarvan de hoofdbestanddelen zijn: cashewnoten, kokosmelk, pesto (melkvrij?).

Gerustgesteld neem ik mijn eerste hapje en eigenlijk schrik ik een beetje, het smaakt niet glutenvrij. Het is heel erg lekker, ontzettend vet en waanzinnig zwaar. Ik moet proppen om meer dan de helft op te eten, maar het is te goed om te laten staan! Marnix eet een veganistische hamburger (ja, we doen weer lekker Indisch met ons eten, I know). Deze maaltijd kost ons 530 roepies inclusief twee glazen cola, ongeveer €6,70. Geen problemen achteraf.

Het restaurant

Na het eten maak ik nog even een praatje met een van de obers. Hij vertelt me dat ze zeven jaar ervaring hebben met het maken van glutenvrij voedsel. En daarnaast kopen ze alle ingrediënten lokaal (behalve de grote potten Nutella, daar is iedereen hier dol op!). De eigenaar heeft heel goed door wat hij aan het doen is in de keuken. Het interieur bestaat uit een paar vierzits tafels en een aantal lagere tafels waar je met kussens bij kunt zitten.

Omdat we in Manali zijn wordt er binnen gerookt. Be prepared for the smell of hasj! Je kunt hier ook (gluten) hasjbrownies bestellen.

De sfeer is wat kerstig met alle snoeren lampjes die overal hangen en aan- en uitgaan. Het geeft een wat bijzondere sfeer, maar niet ongezellig.

Terug voor pizza

Ik ben een heel groot fan van pizza. Echt heel groot. En op dit punt heb ik al drie weken geen brood gegeten. Ik wil pizza. Dus we gaan terug en bestellen twee glutenvrije en veganistische maaltijden: pizza margherita met champions en een Mexicaanse schotel. De glutenvrije korst kost extra, net zoals de vegan kaas.

Daar op de achtergrond wordt mijn pizza gemaakt; op een apart stukje aanrecht waar alleen glutenvrij eten wordt gemaakt, in elk geval op dit moment. De pizzabodem wordt gemaakt van kikkererwt-, rijst- en maismeel.

Oh my goodness

Die pizza is misschien wel een van de allerbeste die ik ooit gegeten heb. No bullshit. De korst is knapperig, de vulling smeuïg. En oh my, ben ik dolgelukkig met de champignons. Het is waanzinnig goed, ook de Mexicaanse schotel, maar ohhhhhhh, pizza!

En twee uur later ben ik hondsberoerd. Het begint met een vervelende hoofdpijn, daarna urenlang overgeven tot er niks meer uit komt en mijn keel rauw is. Mijn buik opgeblazen. Compleet gegluut, voor het eerst in zes jaar. Hel en verdoemenis, wat een intense ellende. Is dit de pizza of de Mexicaanse schotel? Geen idee, het zou allebei goed moeten zijn. Dit heb ik zo niet gemist. Echt tragisch dat dit fantastische voedsel totaal oneetbaar blijkt. Voor sensitieve mensen is Renaissance cafe helaas geen veilige keuze.

Op zoek naar informatie over wel veilig glutenvrij eten in India? Lees mijn post over glutenvrij in Himachal Pradesh of glutenvrij in noordoost India en laat je vooral niet afschrikken door deze slechte ervaring!