Bergtoppen en schapendarmen: overleef een homestay in Xinaliq
In het hoge noorden van Azerbeidzjan ligt Xinaliq, een klein dorpje omringd door Caucasus gebergte. In Xinaliq zijn geen hotels of hotels. Ook geen restaurant. Een van de redenen dat ik dit land wilde bezoeken, was dit dorpje. Fantastische natuur! Niet gaan is geen optie, het dieet gaat mij mooi niet beperken! Lees hieronder over het verblijd in onze glutenvrije homestay in Xinaliq.
Een homestay betekent in dit geval dat je bij een familie thuis verblijft. Dat is niet overal hetzelfde; soms is het een apart huisje, soms een kamer. In dit geval is het ’full boarding’ (er is immers geen restaurant, dus je neemt of alles zelf mee en eet een koude maaltijd, of je betaalt voor eten bij het verblijf).
Wanneer wij begin maart Xinaliq bezoeken, ligt overal sneeuw, is het gras bruinig en is het ‘s nachts best fris. Rauf komt ons oppikken en begeleidt ons naar zij huis. Rauf spreekt weinig Engels. Een klein beetje Engels, maar vooral Azerbeidzjaans. Via Whatsapp hadden we al contact gehad = het dieet benoemd. ‘No problem’. Verbazend hoe ver je komt met handgebaren en een paar woorden Russisch. Van wat ik meekrijg, zijn mijn dieten nieuw voor Rauf en zijn vrouw, desalniettemin wordt kort na onze aankomst de lunch geserveerd.
Xinaliq is een klein dorpje, maar hier rondlopen is leuk. De inwoners hier zijn wel gewend aan toeristen; Xinaliq is wat dat betreft een slecht bewaard geheim. De bergen zijn schitterend, en het is gemakkelijk om over de modderpaadjes te wandelen en over de groene heuvels heen te lopen.
Voedsel bij de homestay
Het eten in een homestay is gewoon het gebruikelijke voedsel binnen een huishouden hier. Het lijkt niet op het eten uit de restaurants in Baku. Echt een heel andere ervaring. Er is compote-sap, gewekte kool, een soort rauwe knol, gebakken aardappel, een gebakken ei met spinazie (Kuku) en brood. Zelfgemaakte kaas en boter staan op tafel. Er is ruim voldoende om me helemaal vol te stoppen met al het lekkers en liters thee, hier Chai/Cay genoemd. Thee en zoet, gewekt fruit verschijnt direct op tafel elke keer wanneer we de woonkamer binnenlopen.
Het ontbijt de volgende ochtend bestaat uit een enorme bult gebakken eieren, gevuld met aardappel. Brood en koekjes voor Marnix met kaas, jam en boter. Appels, de zoete vruchten en thee maken het af. Het is enorm zwaar, maar erg lekker. Onze gastvrouw is enigszins ontstemd omdat ik maar zo ‘weinig‘ keuze heb en begint direct met het maken van een linzensoep voor de lunch.
Elke maaltijd bevat waarschijnlijk een aantal dezelfde ingrediënten, bijna niets gaat verloren. Het meeste eten is fantastisch comfort-voedsel wanneer het buiten wat fris is. Bovendien ben ik in tijden niet zo vol geweest als hier. Eindeloos veel eten. Verblijven in een homestay is een echte authentieke ervaring binnen een gezin.
Niet zonder gevaar
De dieetsituatie is niet helemaal zonder gevaar, want kruisbesmetting ligt wel degelijk op de loer. Lepels waarmee geschept worden, kunnen het brood/koekjes aanraken. Echt opletten is noodzakelijk. Ik kon wel duidelijk maken dat de mand met brood eigenlijk toch liever niet óver de rest van het voedsel heen moest… Maar ach, wanneer is eten wel zonder gevaar?
Verrassend genoeg is rijst nergens te bekennen. Blijkt dat men dacht dat ik hier ook allergisch voor was?Communicatie is een beetje lastig soms, maar ik maak me er geen zorgen over. Wanneer ik wat Russisch had geleerd, was dit al niet echt meer een probleem geweest. Het is super leuk om hier te zijn en te leren over het leven hier. Kuddes schapen dartelen op de weides rond Xinaliq. Op de tweede dag slacht Rauf samen met een buurman een schaap, zodat we vers vlees eten die avond. Het was enigszins confronterend om te zien hoe dat gebeurde, aangezien ik nog niet eerder had gezien hoe het slachten van een schaap gaat. Euh, schependarmen iemand? De loslopende kippen ontfermen zich over de afgekeurde stukjes. Bijna alles wordt opgeslagen en een deel wordt direct gebruikt voor het avondeten.
Voor ons was het verblijf bij Rauf homestay een echt hoogtepunt van de reis naar Azerbeidzjan. Voor ons budget-backpackers ietwat prijzig voor 45 AZN p.p.p.n. (€23) maar zó de moeite waard! Geen gluten, geen lactose. Ik denk dat het prima mogelijk is om hier glutenvrij heen te reizen, zolang je maar goed oplet en misschien een paar woorden paraat hebt in het Azerbeidzjaans of Russisch.